حاشیه نشینان و ارتکاب جرایم اجتماعی، مطالعه موردی: شهر یزد

حاشیه نشینی یکی از پیامدهای صنعتی شدن و رشد شهرها در کشورهای م ختلف، اعم از توسعه یافته یا در حال توسعه اس ت . حاشیه نشینی پدیده ای نامیمون و ناهمسو با سایر ابعاد جامعه تلقی م ی شود، چرا که به نوبه خود پیامدهای متعددی برای جامعه به دنبال دارد که یکی از مهم ترین آنها رشد انحراف اجتماعی است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه حاشی ه نشینی با ارتکاب جرایم اجتماعی در شهر یزد بوده است . فرضیه اصلی تحقیق این است که بین وضعیت بد اقتصادی و معیشتی حاشی ه نشینان و ارتکاب جرایم اجتماعی آنها رابطه وجود دارد . روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده است . جامعه آماری تحقیق را کلیه خانوارهای ساکن در حاشیه شه ر یزد تشکیل می داد. با توجه به پراکندگی متغیر اصلی تحقیق در پیش آزمون انجام شده و سطح اطمینان 95 درصد، نمون ه ای به حجم 282 نفر از ساکنان مناطق حاشی ه ای شهر یزد انتخاب و به صورت حضوری با آنها مصاحبه شد . طبق یافته های تحقیق بین بیکاری، درآمد خانواده و ارتکا ب جرایم اجتماعی رابطه معنی داری وجود دار د . افراد بیکار و با درآمد پایین نسبت به افراد شاغل و افراد با درآمد بالا بیشتر مرتکب جرایم اجتماعی شده اند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین مهاجرت، تحصیلات پدر، تحصیلات مادر و ارتکاب جرایم اجتماعی رابطه معنی داری وجود ندار د . نتایج این تحقیق، همسو با نظریات قشربندی اجتماعی و به ویژه نظریه محرومیت و همچنین نظریه فشار است که مدعی است افراد به دلیل داشتن مشکلات اقتصادی و کمبود درآمد از یک سو و مقایسه خود با دیگرانی که در شهر هستند از سوی دیگر، تمایل زیادی به ارتکاب رفتار مجرمانه پیدا م یکنند.